De Belgische Limburger die eigenlijk alleen in zijn jeugd in Limburg gewoond heeft en als vluchteling in de Eerste Wereldoorlog in de kop van Noord-Limburg in Plasmolen beland is.

Geboren in Gulpen gaat hij in 1890 al naar Den Haag of Scheveningen. Daar wordt hij leerling van Paul Gabriel (1828-1903), die geen plein-air schilder is maar die zijn aantekeningen buiten met snelle potloodschetsen maakt en in zijn atelier uitwerkt in olieverf, aquarel of ets in de trant van de Haagse School. Zo ook Brouwers, die werkt a la Mauve.

Heel actief in het kunstleven,volgt hij ook nog les aan de Academie des Beaux Arts de Saint Luc van Luik. Hij hoort bij de oprichters van de limburgse Kring in 1910 en hij hoort bij De Bende van de Suisse, opgericht in 1920 in Cafe Suissein Maastricht, samen met Edmond Belfroid, Rob Graafland, Han Jeliger, Huub Evigne, Henri Schoonbrood, Charles Nypels, Alexander Stols en Charles Vos. Hij woonde toen al in Vilvoorde bij Brussel met zijn vrouw en twee dochters.

Vluchteling geworden door de Eerste Wereldoorlog komen zij in Plasmolen terecht. Ze worden er liefdevol opgenomen door de Plasmolense kunstenaars. Maar na de oorlog keren ze weer terug naar Vilvoorde samen met hun pasgeboren zoon.

Zijn werk stelde hij tentoon in Nijmegen in de Waag en in Helmond in Hotel Sint Lambert. Terug naar Vilvoorde laat hij zich tot Belg naturaliseren. Hij blijft actief deelnemen en exposeert in Brussel in Het Paleis voor de Schone Kunsten en neemt in 1934 deel aan de Biennale XIX (paviljoen) Venezia.

Na zijn dood in 1955 wordt er nog veel werk van hem tentoongesteld, bijvoorbeeld in1974 in Het Cultureel Kreatief Centrum in Plasmolen, in 1982 in Hotel Erica in Berg en Dal en in 1999 is er een tentoonstelling Vergeten Limburgers. In 2001 eert Stichting Jacques van Mourik hem in een groepstentoonstelling in het Gemeentehuis in Mook.

Brouwers was een impressionist in de trant van de Haagse School. Landschappen, dorpsgezichten, marine, stillevens, bloemen en molens. In olieverf maar ook als ets.