De geboren Amsterdammer Jacques van Mourik heeft het grootste deel van zijn leven in Plasmolen gewoond en gewerkt.

In zijn jeugd gingen zijn ouders elk jaar in de zomer naar het noordelijkste puntje van Limburg waar zij een huisje huurde van baron Frans van Verschuer op de flanken van de Sint Jansberg. Jacques verpandt zijn hart aan deze door de natuur zo rijk bedeelde streek waar de mensen in alle eenvoud en vaak ook in armoe woonden.

Zijn opleiding krijgt hij in Düsseldorf bij professor Gebhart, later gaat hij naar de Rijksacademie van Amsterdam waar professor Allebé de scepter zwaait.

Hij ontmoet er zijn levenslange vriend Dirk Ocker en Paula Jannette, een schildersmodel. Zij zal met Dirk trouwen.

De Rijksacademie bevalt noch Jacques noch Dirk en beiden gaan samen met Paula naar Plasmolen waar zij in het bos bij het Groene Water gaan wonen.

Spoedig zullen er meer kunstenaars naar Plasmolen komen. O.a. de Limburgse Gerard Cox met zijn grote gezin. Een van zijn dochters, Marie, trouwt in 1916 met Jacques en zij krijgen een dochter: Margaretha Maria, Ity genoemd.

Jacques van Mourik heeft zich in zijn lange leven ontwikkeld van een romanticus die gegrepen was door de prachtige natuur, naar een sociaal gegrepene die de mensen om hem heen in al hun eenvoud weergaf. Vaak op het karikaturale af. Raak zijn de portretten die hij op latere leeftijd schilderde, prachtig getroffen karakters.

Hij heeft veel meegemaakt, twee wereldoorlogen overleeft. Veel werk is verloren gegaan bij de vergissingsbombardementen in Nijmegen. Maar Van Mourik heeft zich herpakt en heeft nog tot op hoge ouderdom doorgewerkt, in zijn uit duizenden herkenbare stijl.