“Zij heeft ook een verfdoos gekocht” zei Dirk Ocker smalend over de toen nog enige vrouwelijke schilder in Plasmolen. Gelukkig maar, want ze heeft mooi en sprankelend werk gemaakt. Jopie kwam in het begin van Wereldoorlog II in Plasmolen terecht omdat ze moest kuren vanwege TBC en de lucht hier heel gezond was. Ze bleef hier wonen tot 1954.

Jopie is geboren in 1911 in Amsterdam waar zij vanaf 1934 – 1938 naar de Rijksacademie van Beeldende Kunsten gaat. Illustrator, schrijver en schilder, tekenaar met inkt, waskrijt en pastel, maar ook schilder met aquarel en olieverf. Ze ontwerpt muurschilderingen, illustreert boeken, tijdschriften en kranten, en schrijft zelf ook, vooral sprookjes. Wel iets meer  dan alleen spelen met een verfdoos.

Jopie wordt onmiddellijk opgenomen in de kring van Plasmolense schilders, raakt bevriend met  veel mensen en is actief in het verzet tot 1945. Ze neemt ook actief deel aan de culturele avonden in de Molen van dr. Daan, ook wel de Molen van Niehorster genoemd. Literair en muzikaal, kortom veelzijdig begaafd. Na de oorlog exposeert ze veelvuldig in Gennep, Nijmegen, in haar eigen huis en in Maastricht. Bloemen, landschappen, reisschetsen, vijvers, vennen in Plasmolen en stillevens. Aanvankelijk in zachte pasteltinten. Vanaf 1950 sterk fauvistisch werk, goede portrettekeningen en olieverfschilderijen. Ze ontwikkelt zich tot een echte expressionist.

In 1954 verhuist Jopie naar Amsterdam, nadat ze in Mook getrouwd is met de arts J.A.Willinge Prins (*1896) die zeer geïnteresseerd is in de geneeskrachtige werking van kruiden en planten. Hij schreef een boek: “De plant als Genees-, Genot- en voedingsmiddel”, schitterend geïllustreerd door H.Bavelaar, herborist. Niet door Jopie, want toen kenden ze elkaar nog niet. In 1956 vertrekken ze samen naar Kaapstad, Zuid-Afrika. Werk dat Jopie daar gemaakt heeft is te zien in 1961 in het Kultureel Kreatief Centrum Plasmolen en in 1982 in Hotel Erica Berg en Dal. Daarna verdwijnt ze ongemerkt van de radar, er is niet veel meer over haar te vinden: waar ze woont, wat ze doet, het blijft een raadsel. Dat ze in 1988 is overleden staat vast, maar waar? En wanneer is Willinge Prins overleden? Wat blijft zijn haar mooie werken met bloemen en portretten. Af en toe duikt er een door haar geschreven en geïllustreerd boek op als teken dat er ook een vrouwelijke kunstenaar in Plasmolen gewoond en gewerkt heeft.