Een echte Rotterdammer, geboren in 1916, belandt Joop Uittenbogaard door de Tweede Wereldoorlog in 1941 als commies in Plasmolen. Na een niet zo succesvolle Hoge Handelsschool en school voor reserveofficieren in Nijmegen wordt hij douanier. Daar in Plasmolen krijgt hij voor het eerst een palet in zijn handen en weet op slag: dit is wat ik wil, schilder worden, kunstenaar. Hij duikt onder in de Theeschenkerij De Mookerschans van Marie van Verschuer-Cox omdat hij geen lid wil worden van de Kulturkammer, wordt gesnapt en afgevoerd naar Duitse Gevangenkamp Stalag IV B in Mühlberg aan de Elbe. Het lukt hem te ontsnappen. In 1946 keert hij terug naar Nijmegen en ontmoet in Middelaar zijn vrouw Nelleke Siebers. De leerschool van Uittenbogaard is het vele buitenwerken met de Nijmeegse schilder Dorus Arts en Antoon Heijmans. Hij is zogezegd een autodidact. Buiten schetsen en tekenen, thuis uitwerken in olieverf en aquarel, zoals gedaan werd vóór de uitvinding van de verftube.

Hij krijgt bekendheid en de opdracht voor een groot werk voor het “Gouvernementsgebouw” in Maastricht: Het gezicht op de Niers. Dit wekt de jaloezie van de andere Plasmolense kunstenaars. In 1950 wordt hij lid van de GBNK waarmee hij geregeld exposeert. Ook maakt hij een grote reis naar Afrika, waar hij impressies tekent voor een tijdschrift. In 1974 is hij mede exposant in het Kultureel Kreatief Centrum Plasmolen en hij neemt geregeld deel aan tentoonstellingen, onder andere in Galerie Polman Malden, in Bergen, in het Gemeentehuis van Mook en expositie LSK in Milsbeek.

Sinds begin deze eeuw ging hij elk jaar zeker vijf maanden naar Spanje, wat resulteerde in de nodige tentoonstellingen in België, Frankrijk en Duitsland. Vooral aquarellen, omdat hij geen groot atelier meer had. Mooie plekken in Brabant en Noord-Limburg in impressionistische stijl. In 2009 verhuist hij met Nelleke naar Eindhoven waar hij in 2010 overlijdt, niet lang daarna gevolgd door zijn vrouw.